هر اثر معمارانه جدید ، قدم در یک موقعیت تاریخی می گذارد و اگر قرار است این بنا جایگاه خود را بدست آورد لازم است که کیفیتهائی داشته باشد تا بتواند مفهومی معنا دار خلق کند.ساختمانها باید توانائی جذب احساس و ذهن ما را داشته باشند تا در محیطی که به آن تعلق داریم پذیرفته شوند.
از آنجائی که خاطرات جمعی و تصویر ذهنی ما ریشه در گذشته و تجربیات ما دارد احترام به فرآیند یادآوری گذشته اهمیت پیدا می کند و تجربه روزانه نشانگر این نکته است که کنش های متفاوت نیازمند محیطهای متفاوتی هستند . مکانهائی برای استراحت ، تفریح ، غذا خوردن ، گفتگو ، تجارت و ....کلیتی است از چیزهای عینی ای که دارای مصالح مادی ، شکل ، بافت و رنگ هستند ساخته می شوند.
عوامل متعددی به یاد آوری یک خاطره از گذشته می انجامد . فرهنگ ، اقلیم ، بوم ، زبان ، نشانه ها ، تصاویر و رویدادها می توانند ما را به یاد چیزی و خاطره ای در گذشته بیاندازند.
در یک اثر معمارانه بایستی این امکان فراهم گردد که بیننده و مخاطب اثر معماری همزمان بتواند علاوه بر مفاهیم معنادار طراحی از زوایای تاریخی ، زیبائی شناسی ، کاربردی و فرهنگی در ارتباط با حواس انسان برخوردار گردد .
این چیزها یک خصلت محیطی را تعئین می کنند که اساس هر مکان است.